Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

ΑΠΟΓΝΩΣΗ hardcore προγεννήτορες

Οι Απόγνωση ήταν ένα ελληνικό punk συγκρότημα που έδρασε την περίοδο 1984-1987, δίχως να καταφέρει (τότε) να αφήσει κάτι στο βινύλιο (κάποια τραγούδια τους μόνο είχαν μοιραστεί σε δυο κασέτες). Έτσι τριάντα χρόνια μετά και μέσα στο γενικότερο ξανακοίταγμα των eighties, ένα long play τους, το «Δυο Λεπτά Πριν» [Scarecrow/ B-otherSide/ Stand Against Vivisection, 2014], με δεκαπέντε συνολικώς τραγούδια τους (που πρόλαβε κιόλας να κάνει δύο κοπές – η πρώτη σε 323 αντίτυπα και η δεύτερη σε 157, όπως διάβασα στο discogs), έρχεται να μας (ξανα)γνωρίσει αυτήν την μπάντα, που συμπορεύτηκε με την punk ομήγυρη (Γενιά του Χάους, Αδιέξοδο, ANTI..., Ex Humans κ.λπ.), συμμετέχοντας στις καταστάσεις και τα γεγονότα της εποχής. Η έκδοση περιλαμβάνει, επίσης, τετρασέλιδο ένθετο με στίχους και πληροφορίες (στην ελληνική και την αγγλική) καθώς και φωτογραφίες από live του γκρουπ στο Αγρίνιο, τα Μέγαρα και τα Προπύλαια. Ακόμη, τα δεκαπέντε τραγούδια των Απόγνωση είναι παρμένα από τρεις διαφορετικές sessions – δύο στουντιακές και μία live στο Αγρίνιο, άπασες από το 1985. Οι δύο στουντιακές καταλαμβάνουν την πρώτη πλευρά, ενώ η live την δεύτερη (ακούγονται «ζωντανά» έξι από τα τραγούδια της πρώτης πλευράς). Πάμε, τώρα, και στα πιο μέσα…
Η μπάντα ανήκει στην πλέον σκληροπυρηνική κατηγορία του ελληνικού mid-eighties punk (και υπό αυτήν την έννοια οι Απόγνωση είναι ένα συγκρότημα «τομή» για τον χώρο). Το δικό τους hardcore, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις μουσικές, αλλά και με τους στίχους, είναι τόσο και τέτοιο, που ξεχειλίζει από κάθε πλαστικό αυλάκι. Στοιχειώδης οργανική συνοδεία, στίχοι οι οποίοι λόγω της ταχύτητας που τραγουδιούνται (ιδίως στα live) δεν γίνονται συχνά αντιληπτοί στην ολότητά τους, θεματολογία που αγγίζει ακραίες αναρχoπάνκ αντιλήψεις. Υπάρχουν βεβαίως τραγούδια με σωστά κοινωνικά μηνύματα, όπως π.χ. το «Ναρκωτικά» («έμποροι του θανάτου παντού σε κυνηγάνε/ το σώμα σου ναρκωτικά γεμίζουν, οι ενέσεις στα όνειρα σε πάνε/ τα προβλήματά σου όμως δεν τα λύνουν»…) και άλλα που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, όπως το «Ελλάδα» ας πούμε που είναι πνιγμένο στην ιδεοληπτική ξηρασία και τον αρνητισμό («κάψε την γαλανόλευκη σημαία... ξέχνα την υπηκοότητά σου, πέτα την ταυτότητα σου…  κόψε τα δεσμά με την μητέρα Ελλάδα… γαμημένη Ελλάδα»). Μέσα απ’ αυτές τις αντιθέσεις, θα πω εγώ, το συγκρότημα θα επιβιώσει για μερικά χρόνια, πριν κάποια από τα μέλη του αποφασίσουν ν’ αλλάξουν γραμμή, υπηρετώντας από άλλα μετερίζια. Ο τραγουδιστής Γιάννης (Γιάννης Βελής) και ο ντράμερ Τάκης (Τάκης Κούλης) θα ιδρύσουν τους πολύ καλούς Make Believe, τραγούδι(α) των οποίων ακούστηκαν μέχρι και στο MTV(!), ενώ ο μπασίστας Βαγγέλης (Βαγγέλης Φιλαΐτης) θα συνεχίσει στην hardcore διαδρομή, δημιουργώντας στην πορεία τους Αγανακτισμένους Πολίτες, τους Ναυτία φυσικά, για να περάσει κάποια στιγμή και από τους Εκτός Ελέγχου (όπως διαβάζω στο ένθετο).
Η υπενθύμιση λοιπόν της ύπαρξης (και) του συγκεκριμένου γκρουπ έχει (και αυτή) τη σημασία της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου