Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΦΑΡΑΚΟΣ είχε πει κάτι για τους hippies το 1969

Γνωστή, αν και κάπως ξεχασμένη, σήμερα, μορφή της Αριστεράς στην Ελλάδα, ο Γρηγόρης Φαράκος (1923-2007) δεν διετέλεσε απλώς ΓΓ του ΚΚΕ την κρίσιμη περίοδο 1989-1991, αλλά είχε, για πολλά χρόνια, και τη φήμη του «σκληρού σταλινικού». Στέλεχος του κόμματος για περισσότερο από μισόν αιώνα, ο Φαράκος, που ήταν από τους πρωτεργάτες του εγχειρήματος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1989, άφησε τους πάντες σύξυλους λίγο καιρό αργότερα, όταν μετά το ’91 παρέμεινε στον Συνασπισμό, μη ακολουθώντας το ΚΚΕ στην αποχώρησή του από το ενωτικό σχήμα. Οι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις μέσα στα χρόνια… δεν είναι ούτε πρωτοφανές, ούτε παράξενο. Και καλώς πράττουν δηλαδή.
Αυτό το λέω και για έναν ακόμη λόγο. Για να εξάρω τη σημασία που έχουν, κάθε φορά, σ’ έναν συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο, κάποιες δηλώσεις. Παίζει ρόλο, εννοώ, τι μπορεί να λέει κάποιος για τους hippies το 1969 – και τούτο οφείλουμε να το διακρίνουμε από το τι μπορεί να έλεγε δέκα χρόνια αργότερα φερ’ ειπείν (και δεν αναφέρομαι στον Φαράκο αναγκαστικώς), όταν οι πρώην hippies (πολλοί απ’ αυτούς τέλος πάντων), στρίβοντας 180 μοίρες, συνέπρατταν με τα μπούνια στη συντηρητική αναδίπλωση των eighties στην Αμερική.

κόκκινο γαρούφαλο σε… τζιν μπουφάν...
Περαιτέρω, ο Φαράκος ήταν –και αυτό είναι γνωστό– από τα στελέχη του κόμματος, που είχαν ασχοληθεί από νωρίς με τα ζητήματα της νεολαίας. Και όταν λέω «από νωρίς» δεν εννοώ από το 1977 και τις… κανονιστικές διατάξεις της συμπεριφοράς των στελεχών της ΚΝΕ («Για την αγωνιστική ταξική πατριωτική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας» κ.λπ.), αλλά από πιο παλιά, όταν ήταν κρατούμενος επί χούντας στις Φυλακές Αβέρωφ, το 1969, γράφοντας τις «σημειώσεις της φυλακής».
Αυτές οι σημειώσεις, που επείχαν ρόλο διαλέξεων στο κάτεργο, κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά σε βιβλίο το 1977, υπό τον τίτλο Η Νεολαία και το Εργατικό Κίνημα, από τις κομματικές εκδόσεις Οδηγητής. Το καλόν είναι πως το κείμενο του βιβλίου είναι το original του ’69 και όχι ένα οποιοδήποτε… ξανακοιταγμένο. Μπορεί να υπάρχουν βεβαίως διάφοροι αχρείαστοι «αστερίσκοι», που επικαιροποιούν εκείνα που γράφονταν τότε, όμως αυτό δεν μπορεί σώνει και καλά να μας ενοχλεί από τη στιγμή κατά την οποίαν δεν αλλοιώνονται οι πρωτότυπες σημειώσεις. Λέει λοιπόν κάπου στην αρχή του βιβλίου ο Γρηγόρης Φαράκος:
«(…) Η ελληνική νεολαία, τον καιρό της Εθνικής Αντίστασης, εντάχτηκε μαχητικά, κατά τον πιο μαζικό στην ιστορία της τρόπο, στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Στις εκατοντάδες χιλιάδες μέλη της ΕΠΟΝ, στις πόλεις και τα χωριά της πατρίδας μας, στις δεκάδες χιλιάδες ανταρτοεπονίτες του ΕΛΑΣ, η νεολαία εκείνης της γενιάς έδειξε τον καλύτερο εαυτό της. Και οι παραδόσεις αυτές δεν έσβησαν ούτε στην κατοπινή 25ετία. Η συμμετοχή της νεολαίας στους κατοπινούς λαϊκούς αγώνες και, τελευταία, στη δημοκρατική αντίσταση ήταν μεγαλειώδης, προξενώντας τον τρόμο της αντίδρασης και των υπηρεσιών της ασφάλειας (προσπάθειες για τη διάλυση της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, εκθέσεις της ασφάλειας για τους Λαμπράκηδες). 
Αυτή η δυνατότητα για την αποφασιστική προσέλκυση της νεολαίας με το μέρος της προόδου έχει σήμερα διευρυνθεί. Στην ουσία, και οι κάθε λογής αναρχικές ή έξαλλες κινήσεις (δεν εξαιρώ ακόμη και τη μορφή «Χίππυ» κλπ.), είτε οι μαζικής μορφής εκδηλώσεις άγχους και απογοήτευσης, αποτελούν μορφή αηδίας και διαμαρτυρίας της νεολαίας προς τη συντήρηση και την καθυστέρηση.(…)».
Βεβαίως, παρακάτω, ο Φαράκος τονίζει πως πολλές απ’ αυτές τις «κινήσεις» δεν οδηγούν στα ποθητά αποτελέσματα, επειδή οι «αντιδραστικές δυνάμεις» γνωρίζουν τον τρόπο να τις ενσωματώνουν (σ.σ. στην ουσία είναι το ίδιο μ’ εκείνο που έλεγε ο φουκαράς James Simon Kunen στο βιβλίο του Φράουλες και Αίμα, ότι… «μόλις βρης ένα τρόπο ζωής, μόλις βρης κάτι που να σ’ αρέσει, στο παίρνουνε και το πουλάνε και το αγοράζουν, και ούτε που ξέρουν την αξία του, και το κάνουν στο τέλος να μην έχη αξία»), για να καταλήξει (ο Φαράκος) πως… «αυτή η καθολίκευση της αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας (σ.σ. μην ξεχνάτε πως όλα αυτά λέγονται το 1969) αποτελεί οπωσδήποτε διεύρυνση της αντικειμενικής βάσης για το κέρδισμα της νεολαίας με το μέρος της πραγματικής προόδου».
Θέλω να πω, παραθέτοντας αυτό το απόσπασμα, πως σε πρώτο χρόνο (γιατί αυτό έχει σημασία), ακόμη και οι πιο ταγμένοι κομματικοί, οι «σταλινικοί» της ορθόδοξης κομμουνιστικής αριστεράς, προσπαθούσαν να κατανοήσουν τι σήμαινε η «εξέγερση» της νεολαίας στο δεύτερο μισό του ’60, δίχως να απορρίπτουν συλλήβδην τις απανταχού νεανικές δράσεις ή αντιδράσεις (hippies κ.λπ.), μιλώντας για «μορφές αηδίας και διαμαρτυρίας» και για «διεύρυνση της αντικειμενικής βάσης».
Αυτά ας τα έχουν κατά νου κάτι αναρχοσαπίλες και κάτι νεοφιλελέδικα μαζώματα.

23 σχόλια:

  1. Τελικά πρέπει να σ' έχουνε ταϊσει πολύ σανό εσένα αγόρι μου στα νιάτα σου, εκεί στη Κεντρική Γαϊδάρα. Το τερμάτισες με τον αρχαιοσταλίνα.

    Λοιπόν για να σου θυμίσω τα παλιά, φλωράντζα. Και ντραγκς γουστάραμε και γουστάρουμε εμείς στο ροκ και λιώματα και παραβατικότητες και πεσίματα να τραμπουκίζουμε κνιτόφατσες σαν του λόγου σου.

    Δώσε λοιπόν κι άλλο ροκ και αριστερά "υπαρκτέ" θολοκνιτούρα. Να διαβάζουμε και να σπάμε πλάκα και να μας δικαιώνεις και το Πουλικάκο.

    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ηλίθιο σχόλιο της ανάρτησης.
    Το είπαμε και τις προάλλες. Κάθε φορά ένα γελοίο ανώνυμο σχόλιο θα δημοσιεύεται – για να έχει και ο κόσμος κατά νου τη σαβούρα των μαλάκηδων, που θέλουν να έχουν «γνώμη» για το ροκ στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για τα αλλα που ελεγε δεκα χρονια αργοτερα δεν μας λες τιποτα ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, ούτε για τ’ άλλα που έλεγε 30 χρόνια αργότερα (όταν ήταν εκτός ΚΚΕ) είπα τίποτα… ε;
      Τη βιογραφία του Φαράκου νόμισες ότι θα γράψω… εεε;

      Έβγαλα στην επιφάνεια κάτι άγνωστο από το 1969 (τόσο παλιά) και όποιος θέλει, αφού πρώτα το διαβάσει, ας το εκτιμήσει όπως γουστάρει…

      Διαγραφή
  4. "ακόμη και οι πιο ταγμένοι κομματικοί, οι «σταλινικοί» της ορθόδοξης κομμουνιστικής αριστεράς, προσπαθούσαν να κατανοήσουν τι σήμαινε η «εξέγερση» της νεολαίας στο δεύτερο μισό του ’60, δίχως να απορρίπτουν συλλήβδην τις απανταχού νεανικές δράσεις ή αντιδράσεις (hippies κ.λπ.)"

    Τι να καταλαβει το δόρυ του κόμματος στη νεολαία. Πελατάκια έψαχνε ντεεε. Και μπεεεε...

    -
    Τρολλερμπούκης ο Ριζοσπαστίζων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @
    "Στην ουσία, και οι κάθε λογής αναρχικές ή έξαλλες κινήσεις (δεν εξαιρώ ακόμη και τη μορφή «Χίππυ» κλπ.), είτε οι μαζικής μορφής εκδηλώσεις άγχους και απογοήτευσης, αποτελούν μορφή αηδίας και διαμαρτυρίας της νεολαίας προς τη συντήρηση και την καθυστέρηση.
    Αυτή η δυνατότητα για την αποφασιστική προσέλκυση της νεολαίας με το μέρος της προόδου έχει σήμερα διευρυνθεί."

    Κοινώς έχει διευρυνθεί η ψηφοπελατειακή βάση μας. Οπότε πάμε να "ψαρέψουμε".
    Κλασικό δείγμα σκέψης σταλινικού που νομίζει ότι η κοσμοθεωρία του αποτελεί το κέντρο του κόσμου, της κοινωνίας, της ιστορίας κλπ.
    Τη... "μορφή χίππυ" τη ρώτησε αν νιώθει μέρος της "διευρυμένης δυνατότητας αποφασιστικής προσέλκυσης της νεολαίας με το μέρος της προόδου";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπενθυμίζω πως οι δηλώσεις αυτές έγιναν το 1969, μέσα στη φυλακή, όταν το ΚΚΕ ήταν παράνομο, ενώ ελεύθερες εκλογές (με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ) δεν διαφαίνονταν στον ορίζοντα ούτε με το κιάλι.
    Το να λέμε, τώρα, για «πελατάκια» και «ψηφοπελατάκια» είναι τουλάχιστον ανιστόρητο… Για να μην πω τίποτ’ άλλο και το βαρύνω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @
      "Υπενθυμίζω πως οι δηλώσεις αυτές έγιναν το 1969, μέσα στη φυλακή, όταν το ΚΚΕ ήταν παράνομο,"

      Γιατί, σήμερα που έχουμε 2016 και το ΚΚΕ είναι νόμιμο εχει αλλαξει κάτι στην οπτική του; Έχει πάψει να νομίζει ότι ειναι το κέντρο του κόσμου; Ή μήπως δεν το ενδιαφέρει το "ψάρεμα";

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμε θες να μιλήσουμε για το ΚΚΕ του 2016; Στο λέω γιατί εγώ δεν θέλω. Δεν έχω καμμία όρεξη δηλαδή…

      Ξαναλέω πως αυτά που είπε ο Φαράκος, τα είπε το 1969, κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, όντας στη φυλακή, επί χούντας, με το ΚΚΕ παράνομο, με ανύπαρκτες εκλογές στον ορίζοντα και επίσης με το νεολαιίστικο κίνημα στην Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη, στις πολλές και τόσο διαφορετικές εκφάνσεις του, να κάνει αισθητή έως και αποφασιστική την παρουσία του στα κοινωνικά δρώμενα. Όχι όπως τώρα…

      Αν κάποιος «έξυπνος» λοιπόν βγάλει τις δηλώσεις αυτές από το συγκεκριμένο πλαίσιο, κάνοντάς τες λάστιχο, και μεταφέροντάς τες σε μια τελείως διαφορετική συγκυρία, το μόνο που αποδεικνύει, τουλάχιστον σ’ εμένα, είναι πως δεν ξέρει ή δεν θέλει να συζητήσει (για το ζήτημα της ανάρτησης).

      Σ’ αυτή την περίπτωση ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του…

      Διαγραφή
  7. μαζί σου αλλά οχι και τον φαράκο..πάει πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω. Κόσμος και κοσμάκης διαβάζει δισκορυχείον. Να είστε όλοι καλά.

      Το θέμα όμως είναι… εσένα πώς να σε κόψω;
      Για κουκουέ, που στενοχωρήθηκε επειδή ο πρώην ΓΓ του αυτομόλησε στον «εχθρό», ή για έλληνα ψευτοροκά που τρώει αμάσητες… «φράουλες και αίμα»;

      Διαγραφή
    2. για ελληνα κανονικα ροκα που δεν περιμενε εσενα να πληροφορηθει για την "επαναστατικοτητα" στις φραουλες και αιμα αλλα που δεν μασαγε ουτε το 80 ΚΚΕ και Φαρακο πως σου φαινεται;

      Διαγραφή
  8. Μα το λέει ο ίδιος και το τονίζεις εσύ Φώντα "Αυτή η δυνατότητα για την αποφασιστική προσέλκυση της νεολαίας με το μέρος της προόδου έχει σήμερα διευρυνθεί. Στην ουσία, και οι κάθε λογής αναρχικές ή έξαλλες κινήσεις (δεν εξαιρώ ακόμη και τη μορφή «Χίππυ» κλπ.).....", και παρακάτω, «αυτή η καθολίκευση της αγανάκτησης και της διαμαρτυρίας αποτελεί οπωσδήποτε διεύρυνση της αντικειμενικής βάσης για το κέρδισμα της νεολαίας με το μέρος της πραγματικής προόδου».
    Διευρυμένη βάση είδε ο άνθρωπος για προσέλκυση και προσηλυτισμό, και επειδή μετά 8 χρόνια είδε την νεολαία του αρκετά διευρυμένη, είπε να εκδώσει και οδηγίες συμπεριφοράς της (για να μην ξεφύγει από τον δρόμο της προόδου).
    Έχοντας διαβάσει όλες τις αναρτήσεις σου, γιατί μου αρέσει το μπλογκ σου είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ με πολλά που γράφεις, είναι η πρώτη φορά που δεν κατανοώ το νόημα αυτής της ανάρτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσες φορές θα το πω;
      Η δήλωση αυτή έχει το νόημα που έχει για τη συγκεκριμένη χωροχρονική περίοδο (χούντα, φυλακή, παρανομία, νεολαιίστικα κινήματα του ’60 κ.λπ. – μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε κουραστικοί). Κι εκεί, σ’ αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να εξεταστεί.

      Αν ας πούμε ο Φαράκος το ’69 ήταν αντίθετος με το κίνημα των hippies δεν θα ασχολιόταν καθόλου ή θα το κατηγορούσε, ή θα το έθαβε, ενώ εδώ λέει ξεκάθαρα πως οι hippies… «αποτελούν (σ.σ. και αυτοί) μορφή αηδίας και διαμαρτυρίας της νεολαίας προς τη συντήρηση και την καθυστέρηση».

      Το θέμα είναι πως πολλοί αριστεροί (διαφόρων κατευθύνσεων) εκείνη την εποχή (’68-’69) έβλεπαν πως το πράγμα της «επανάστασης» έχει στομώσει, και πως στην ουσία οι hippies στην Αμερική από μόνοι τους είχαν καταλήξει νεροκουβαλητές του συστήματος (κάτι που θα αποδεικνυόταν περίτρανα, εξάλλου, στα τέλη των seventies και τις αρχές των eighties).
      Από άλλη ιδεολογική (αριστερή) αφετηρία εκκινούσε και ο Marcuse, όπως είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, καταλήγοντας ουσιαστικά στο ίδιο συμπέρασμα με τον Φαράκο.

      Υπενθυμίζω το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξής του, από τα τέλη του ’68…

      >>Πιστεύετε στη δυνατότητα Επανάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες;
      Απολύτως όχι.
      Γιατί;
      Γιατί δεν υπάρχει συνεργασία ανάμεσα σε σπουδαστές και εργάτες, ούτε ως εκείνο το σημείο καν που πραγματοποιήθηκε το Μάιο-Ιούνιο στη Γαλλία.(…) <<

      Δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως ο Marcuse έκανε τότε… προσηλυτισμό λέγοντας κάτι τέτοιο. Και βεβαίως ούτε ο Φαράκος έκανε προσηλυτισμό μέσα από τις Φυλακές Αβέρωφ (απευθυνόμενος σε συγκρατούμενούς του!), όταν το ΚΚΕ ήταν παράνομο (όπως έγραψα και πιο πάνω) κι ενώ ελεύθερες εκλογές (με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ) δεν διαφαίνονταν στον ορίζοντα ούτε με το κιάλι.

      Το κύριο θέμα είναι πως πολλοί αριστεροί της εποχής, ο καθένας από το δικό του ιδεολογικό μετερίζι, αναγνώριζαν στα νεανικά κινήματα της εποχής στη Δύση (hippies, φοιτητές κ.λπ.) διάφορα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, αλλά από την άλλη έβλεπαν πως η μη ύπαρξη κάποιας οργανωτικής τακτικής, που θα έφερνε κοντά αυτά ακριβώς τα κινήματα με τους εργάτες κ.λπ. ήταν τροχοπέδη στην πορεία της όποιας κοινωνικής αλλαγής. Κάτι που αποδείχθηκε τελικά.

      Τώρα, το τι έλεγε ο Φαράκος το ’77 είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης και δεν έχω πρόβλημα, κάποια στιγμή, να το θίξουμε κι αυτό.

      Διαγραφή
  9. @
    "Το θέμα είναι πως πολλοί αριστεροί (διαφόρων κατευθύνσεων) εκείνη την εποχή (’68-’69) έβλεπαν πως το πράγμα της «επανάστασης» έχει στομώσει, "

    Της δικής τους "επανάστασης" το στόμωμα το έβλεπαν πριν ασχοληθούν με τις επαναστάσεις των άλλων;

    Τον Μαρκούζε δεν τον έχεις διαβάσει. Στον Μονοδιάστατο Άνθρωπο υποστήριξε ότι η εργατική τάξη δεν είναι πλέον επαναστατική. Υπό αυτή την οπτική, αυτά που παραθέτεις από τη συνέντευξή του ερμηνεύονται τελείως διαφορετικά απ' τον τρόπο που τα ερμηνεύεις εσύ. Αν τελικά τα είπε κι έτσι όπως έχουν αποδοθεί στη συνέντευξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Της δικής τους "επανάστασης" το στόμωμα το έβλεπαν πριν ασχοληθούν με τις επαναστάσεις των άλλων;<<

      Να μην απαντήσω εγώ, ας απαντήσει ο Marcuse σ’ αυτό…

      >>Και πιστεύετε ότι κάποια μέρα θα ζήσουμε την ιδανική κομμουνιστική κοινωνία;
      Εν πάση περιπτώσει υπάρχει η θεωρία. Υπάρχει ολόκληρη η μαρξιστική θεωρία. Αυτό υπάρχει. Υπάρχει και η Κούβα. Υπάρχει και η Κίνα. Υπάρχει η κομμουνιστική πολιτική της περιόδου της επανάστασης των Μπολσεβίκων.(…) <<


      Εσύ που τον έχεις διαβάσει (τον Marcuse) συμπέρανες αυτό που συμπέρανες; Για πες μου λοιπόν σε ποια σελίδα το λέει, για να το δω κι εγώ…

      Το ότι ο Marcuse έβλεπε στη νεολαία (φοιτητές κ.λπ.) και στους διανοούμενους τη μαγιά για μια νέα επαναστατική διαδικασία δεν σημαίνει πως απαξίωνε την εργατική τάξη. Μόνο ένας άσχετος θα το έλεγε αυτό.
      Το γεγονός, όπως γράφει και ο ίδιος (σελ.39), «ότι ο εργοδότης και ο εργάτης βλέπουν το ίδιο πρόγραμμα τηλεόρασης, ότι η δακτυλογράφος ντύνεται το ίδιο καλά με την κόρη του διευθυντού της… δεν σημαίνει ότι οι τάξεις εξαφανίστηκαν».
      Και πιο κάτω εξηγεί γιατί δεν πρέπει να μιλάμε για εκφυλισμό της εργατικής τάξης ή για διαφθορά, αλλά για μια αντικειμενική κοινωνική διαδικασία… «στο βαθμό που η παραγωγή και η διανομή μιας αυξανόμενης ποσότητας προϊόντων και υπηρεσιών δημιουργούν μια ορθολογιστική στάση συμμόρφωσης με την τεχνολογία».
      Το ερώτημα που θέτει ο Marcuse είναι:
      Υπάρχει άραγε καμμιά πιθανότητα να σπάσει η αλυσιδωτή σχέση παραγωγικότητας και καταπίεσης, που γίνεται όλο και μεγαλύτερη; Κι εκεί επιχειρεί να διαμορφώσει ένα νέο αγωνιστικό προφίλ της εργατικής τάξης, που απολαμβάνει τα αγαθά του καπιταλισμού, μιλώντας για «εκρηκτικές τάσεις» (εσωτερικές και εξωτερικές) τις οποίες και αναλύει.
      Θα τα βρεις και θα τα διαβάσεις με μεγαλύτερη προσοχή… αφού έχεις και το βιβλίο…

      Διαγραφή
    2. Η απάντηση του Μαρκούζε δεν είναι απάντηση στο αν οι Φαράκηδες έβλεπαν τα χάλια τους πριν κάνουν κήρυγμα σε άλλους...

      @
      "Το γεγονός, ότι ο εργοδότης κι ο εργάτης βλέπουν το ίδιο πρόγραμμα τηλεόρασης, ότι η δακτυλογράφος ντύνεται τα ίδιο καλά με την κόρη τού διευθυντή της, ότι ο Νέγρος διαθέτει Κάντιλλακ κι ότι όλοι διαβάζουν την ίδια εφημερίδα, δεν σημαίνει κι ότι οι τάξεις έξαφανίστηκαν. Αντίθετα δείχνει μέχρι ποιά βαθμό οι καταπιεζόμενες τάξεις συμμετέχουν στις ανάγκες και τις ικανοποιήσεις, που εξασφαλίζουν τη διατήρηση των κυρίαρχων τάξεων." (σ.39)

      Και

      "Ολοκληρωτισμός δεν είναι μόνο ο τρομοκρατικός πολιτικός ομοιομορφισμός, αλλά και ο μή τρομοκρατικός οικονομικο-τεχνικός ομοιομορφισμός, που λειτουργεί με τη χειραγώγηση των αναγκών στο όνομα ενός γενικού ψευτοσυμφέροντος. Κάτω από τέτοιες συνθήκες αποτελεσματική αντίσταση στο σύστημα δεν μπορεί να γίνει." (σ. 35)

      Άρα το προλεταριάτο στις προηγμένες χώρες δεν είναι πλέον το επαναστατικό υποκειμενο της Ιστορίας.

      @
      "Κι εκεί επιχειρεί να διαμορφώσει ένα νέο αγωνιστικό προφίλ της εργατικής τάξης, "

      Αυτά είναι δικά σου. Αν όχι, δείξε μου σελίδα.

      Kι αν θέλεις βγάλε αυτή τη σπασταρχιδιά με το captcha... H προέγκριση σχολίων που έχεις βάλει, αρκεί.

      Διαγραφή
    3. >>Η απάντηση του Μαρκούζε δεν είναι απάντηση στο αν οι Φαράκηδες έβλεπαν τα χάλια τους πριν κάνουν κήρυγμα σε άλλους...<<

      Δηλαδή η Κούβα, η Κίνα και η κομμουνιστική πολιτική της περιόδου της επανάστασης των Μπολσεβίκων (που λέει ο Marcuse) δεν αφορούσαν στον Φαράκο; Πας καλά νέος;


      >>Άρα το προλεταριάτο στις προηγμένες χώρες δεν είναι πλέον το επαναστατικό υποκειμενο της Ιστορίας.<<

      Έγραψα συγκεκριμένα…
      Το ότι ο Marcuse έβλεπε στη νεολαία (φοιτητές κ.λπ.) και στους διανοούμενους τη μαγιά για μια νέα επαναστατική διαδικασία δεν σημαίνει πως ΑΠΑΞΙΩΝΕ την εργατική τάξη. Μόνο ένας άσχετος θα το έλεγε αυτό.
      Η λέξη «ΑΠΑΞΙΩΝΕ» είναι η σημαντική. Για όσους πίνουν νερό για να ξεδιψάσουν και όχι για να κάνουν γαργάρες…


      >>Αυτά είναι δικά σου. Αν όχι, δείξε μου σελίδα.<<

      Σελίδες 61-62 κ.λπ. Αλλά μόνον για όσους μπορούν να διαβάσουν χωρίς παρωπίδες…


      >>Kι αν θέλεις βγάλε αυτή τη σπασταρχιδιά με το captcha... H προέγκριση σχολίων που έχεις βάλει, αρκεί.<<

      Δεν τα έχω βάλει εγώ τα captcha. Μάλλον ο blogger τα έχει βάλει.


      ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ.
      Ο MARCUSE ΔΕΝ ΑΠΑΞΙΩΝΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ – ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΝΕ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΕ. ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΦΕΡΝΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ…
      Προσέξτε τι λέει στο «Αντεπανάσταση και Εξέγερση» [Παπαζήσης, 1974] σελ.43-44, για να μη λέτε ό,τι σας κατέβει…

      Είναι αλήθεια ότι αυτές είναι καθαρές τάσεις. Αυτές αντιμετωπίζουν την εντεινόμενη αντίσταση απ’ την πλευρά της δομής της εξουσίας, και δεν έχουν ακόμα περιορίσει το χάσμα μεταξύ της εργατικής τάξης και της Νέας Αριστεράς, ειδικά της ριζοσπαστικής διανόησης. Η τελευταία (η διανόηση) δεν κάνει καλά να ελαχιστοποιεί την εχθρότητα των εργατών: αυτή η εχθρότητα είναι ορθολογική και καλά θεμελιωμένη. Εντούτοις η ΣΥΖΕΥΞΗ των δύο δυνάμεων ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ: η συνδικαλιστική συνείδηση πρέπει να γίνει πολιτική συνείδηση, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ συνείδηση. Αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί με τα συνθήματα «να πορευτούμε προς τους εργάτες», να ενωθούμε μαζί τους στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, να υιοθετήσουμε τις «υποθέσεις τους» κ.λπ. Η σύμπτωση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στη διαδικασία της κοινωνικής αλλαγής μέσα στην οποία ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ δρουν κάθε μια από δικιά της βάση και με τους όρους της δικιάς της συνείδησης, πίκρας και στόχων. Να, για παράδειγμα, η στρατηγική της Προλεταριακής Αριστεράς στην Ιταλία: σπουδαστές και διανοούμενοι που προηγούμενα δρούσαν μέσα στις ομάδες βάσης στα εργοστάσια, τώρα δεν προπαγανδίζουν πια μέσα ή μπροστά απ’ τα εργοστάσια. Εκεί η στρατευμένη πολιτική προπαγάνδα γίνεται από τους ίδιους τους ΕΡΓΑΤΕΣ, ενώ οι ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ τους υποστηρίζουν προσφέροντάς τους υλικό για προπαγάνδα, για έρευνα πάνω στα διάφορα τμήματα της πόλης κ.λπ. Και στη Γαλλία επίσης η ομάδα Base-Ouvriere… κ.λπ. , κ.λπ.


      Όποιος θέλει κι άλλη κουβέντα (αλλά σοβαρή όμως, όχι… ό,τι να ’ναι) τη νύχτα, γιατί τώρα φεύγω…

      Διαγραφή
    4. Στις σ. 61-62 ασχολείται ακριβώς με την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης και όχι με τη "διαμόρφωση νέου αγωνιστικού προφίλ" της.
      Αντιθέτως τη θεωρεί εντελώς ενσωματωμένη, εντελώς αντεπαναστατική και εντελώς χαμένη υπόθεση.
      Στις τελευταίες σελίδες μάλιστα (254-255) ξεκαθαρίζει ότι σαν επαναστατικά στοιχεία θεωρεί μόνο ένα κομμάτι της νεολαίας και τους δίαφορους λούμπεν που δεν έχουν ενσωματωθεί ακόμα στο σύστημα (τους τελευταίους τους θεωρούσαν δυνάμει επαναστατικά στοιχεία και οι αναρχικοί). Και βέβαια εφιστά στην προσοχή μας στο ότι ακόμα και αυτούς μπορεί κάποια στιγμή το σύστημα να τους ενσωματώσει. Γι' αυτό σου είπα ότι δεν τον έχεις διαβάσει.

      Στη συνέντευξή του που αναφέρεσαι δεν κάνει "αριστερή" κριτική στους χίπις αλλά στην ενσωματωμένη εργατική τάξη. Το ότι αμφισβήτησε την "ιερότητα" της εργατικής τάξης είναι ο λόγος που ο Μαρκούζε έγινε κόκκινο πανί για τους παραδοσιακούς μαρξιστές.

      Το να υποβιβάζεις λοιπόν τον Μαρκούζε στο επίπεδο του κάθε Φαράκου το βρίσκω επιεικώς αστείο.

      Διαγραφή
    5. Καλά... καλά...
      Το αν έχω διαβάσει εγώ τον Marcuse φαίνεται από τα βιβλία και τα αποσπάσματα, που παραθέτω από χρόνια στο δισκορυχείον. Δεν περίμενα εσένα για ν’ ανοίξω τα βιβλία μου!
      Τώρα αν εσύ νομίζεις ότι εγώ εξίσωσα τον Φαράκο με τον Marcuse... ε, τότε είναι για γέλια η κατάσταση. Αν και υπάρχουν και χειρότερα, που σχετίζονται με το επόμενο σχόλιο...

      Διαγραφή
  10. Όσο για το "Αντεπανάσταση και Εξέγερση" που το επικαλείσαι συνεχώς, είναι βιβλίο του 1972. Δηλ. όταν η νεανική αμφισβήτηση είχε κλείσει έναν κύκλο της (όχι "αποτύχει") και ο Μαρκούζε έδειχνε όλες τις αδυναμίες του (που είναι και αδυναμίες του μαρξισμού) να καταλάβει τί είχε συμβεί.
    Αν ο Μαρκούζε έχει μείνει στην ιστορία, είναι για τα "Έρως και Πολιτισμός" και "Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος". Για τίποτε άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Αν ο Μαρκούζε έχει μείνει στην ιστορία, είναι για τα "Έρως και Πολιτισμός" και "Ο Μονοδιάστατος Άνθρωπος". Για τίποτε άλλο. <<

      Τότε να πετάξω τα υπόλοιπα δώδεκα βιβλία του που έχω, επειδή το λες εσύ! Ο μελετητής του Marcuse (με τα δύο βιβλία!). Να πετάξω μαζί και τη συνέντευξη του '68, που τόσο ενοχλεί, όπως και να μην ξεχάσω να κάνω χαρτοπόλεμο και το «Αντεπανάσταση και Εξέγερση» επειδή δεν βολεύει το… αναρχιλίκι.

      Μετά απ' αυτό το τελευταίο σχόλιο δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω κουβέντα. Ελπίζω να το αντιλαμβάνεσαι.
      Ο κόσμος που μας διαβάζει θα έχει ήδη βγάλει τα συμπεράσματά του.

      Διαγραφή